Κομποστοποίηση: Άγνωστη λέξη για το Δήμο
«Συμμετοχή» είναι το σύνθημα «ζητούνται ενεργοί πολίτες, με πρωτοβουλίες» και τα λοιπά τοιαύτα... Στη πράξη όμως η αδρανοποίηση, η αχρήστευση του πολίτη ως κατοίκου της πόλης είναι η άρρητη αλλά κυρίαρχη τάση.
Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε την αδιαφορία, Δήμου και δημοτών, για την πρωτοβουλία της Συνοικιακής κομποστοποίησης;
Πόσο περισσότερο ενεργός πρέπει να είναι ο υποφαινόμενος δημότης-κομποστοποιός για να καταστεί η Συνοικιακή κομποστοποίηση αντικείμενο άξιο προσοχής των συνδημοτών του και των υπηρεσιών ενός Δήμου;
Από δική του αποκλειστικά πρωτοβουλία ασχολήθηκε με την οικιακή κομποστοποίηση, αγόρασε κι εγκατέστησε κάδο στην πολυκατοικία του, έμαθε για την ευεργετική εφαρμογή των ενεργών μικροοργανισμών στην γεωργία (βελτίωση του εδάφους, ράντισμα των φυτών) και στην κομποστοποίηση ειδικότερα, αγόρασε τους ειδικούς κάδους προ-κομποστοποίησης, κατασκεύασε δοχείο καλλιέργειας (πολλαπλασιασμού κι ενεργοποίησης) των ΕΜ, πειραματίστηκε και πέτυχε να κατασκευάζει με σχεδόν μηδενικό κόστος δικό του μποκάσι (δηλαδή κοινό πριονίδι ζυμωμένο με ΕΜ) για την ταχεία αποδόμηση των θεωρούμενων πιο δύσκολων οργανικών αποβλήτων (υπολείμματα ζυμαρικών, εσπεριδοειδή, κτλ). Στη συνέχεια, έχοντας πλέον εμπειρία οικιακού κομποστοποιού, πάντα με ίδια έξοδα, αγόρασε βενζινοκίνητο κλαδοθρυμματιστή και τον προσάρμοσε σε τρέιλερ ποδηλάτου, βγήκε στη γειτονιά θρυμμάτισε δεκάδες σωρούς κλαδεμάτων πριν οδεύσουν για τους συμφορημένους σκουπιδότοπους, μάζεψε σε σάκους το θρύμμα και το μετέφερε στο οικόπεδο διενέργειας της κομποστοποίησης. Μετά, φρόντιζε να υγραίνει το σωρό του θρύμματος, να τον ανακατεύει, ώσπου τέλος, μετά το κοσκίνισμα με αυτοσχέδιο κόσκινο και πρόσθεση στάχτης έχει έτοιμο 1μ3 φυτόχωμα.
[Ναι, με οικονομίστικα κριτήρια, το κόστος εργασίας και εξοπλισμού της, πειραματικής, σε μικρή κλίμακα κι ερασιτεχνικό εξοπλισμό Συνοικιακής κομποστοποίησης είναι δυσανάλογο σε σχέση με το κόστος για ένα αγώι ενός δημοτικού φορτηγού με 20 μ3 συμπιεσμένα κλαδέματα προς τη Φυλή, ας πούμε 500 ευρώ. Όμως από τη μια πλευρά έχουμε περιβαλλοντική και κοινωνική ωφέλεια ενώ από την άλλη στα αντίστοιχα πεδία καταγράφονται μόνο ζημίες, με το θάψιμο του προβλήματος και την εκκόλαψή του για να αναφανεί γιγαντωμένο στη συνέχεια. Σύντομα όμως, το κόστος διαχείρισης των αποβλήτων θα διπλασιαστεί για τους δημότες, κι αυτό χωρίς καμία περιβαλλοντική ή κοινωνική εγγύηση, και σε ένα οικονομικό περιβάλλον εντεινόμενης φτώχειας που θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις σε κάθε πεδίο της καθημερινότητας. ]
Επιπλέον, τα μεγαλύτερα ξυλώδη κομμάτια που δεν πέρασαν το κόσκινο μπορούν να γίνουν πέλετ. Υπάρχει δημότης Βριλησσίων που εδώ και μια πενταετία έχει κατασκευάσει μηχανή παρασκευής πέλετ από πευκοβελόνες. Έχει πάρει ως εφευρέτης και βεβαίωση από το ΕΜΠ (πολυτεχνείο) για την άριστη ποιότητα καύσης του προϊόντος, και, επί πενταετία (παραδόξως άραγε;) το μηχάνημά του παραμένει ανενεργό! Αναμφίβολα δεν θα δυσκολευόταν να φτιάξει και ένα μηχάνημα που να παράγει πέλετ από τα ξυλώδη κατάλοιπα της κομποστοποίησης, αν βέβαια ο άνθρωπος ήξερε πως δεν θά ‘βαζε για δεύτερη φορά υποψηφιότητα για το μουσείο του ..άγνωστου εφευρέτη!
Τι χρειάζεται επιτέλους ένας ολόκληρος αστικός δήμος 35000 κατοίκων για να προωθήσει τη Συνοικιακή κομποστοποίηση, συνειδητά και υπεύθυνα, που σημαίνει με μόνο στόχο την επιτυχή εφαρμογή της, με μια σύμπραξη όσων κατοίκων ενδιαφέρονται και των δημοτικών υπηρεσιών; Είναι δυνατό ένας απλός δημότης να πειραματίζεται με επιτυχία στη Συνοικιακή κομποστοποίηση και ο Δήμος να αδιαφορεί επί 2 χρόνια γι’ αυτό το δεδομένο και να μην το αξιοποιεί έστω πειραματικά; Γιατί οι Δημοτικές υπηρεσίες να υπολείπονται σε ευαισθησία περί τα κοινά από τους απλούς δημότες; Γιατί μέσα στη μαυρίλα της κρίσης να φοβούνται τις ανυστερόβουλες και πηγαίες παραγωγικές πρωτοβουλίες των δημοτών; Η συμμετοχή νοείται μόνο μέσα στα έτοιμα καλούπια της νομοθεσίας ενός καταρρέοντος κοινωνικού αλλ’ ωστόσο συνεχώς ενδυναμωμένου αντικοινωνικού και αντιδημοκρατικού Κράτους; Που ολοένα και περισσότεροι δεν διστάζουμε να χαρακτηρίζουμε ευθέως κατοχικό;
Κριτήρια επιτυχίας της Συνοικιακής κομποστοποίησης θα είναι η αναβάθμιση της συμμετοχής, της κοινωνικής συνοχής, της βελτίωσης του αστικού περιβάλλοντος, του ανοίγματος πεδίων άμεσα παραγωγικής απασχόλησης. Κίνητρο μπορεί να είναι η φιλοδοξία όλων για την υποδειγματική, το ταχύτερο δυνατό, εγγραφή του Δήμου στο προβληματικό -έως εκρηκτικού αδιεξόδου- ευρύτερο πλαίσιο διαχείρισης των αστικών αποβλήτων του λεκανοπεδίου. Η γρήγορη βελτίωση των οικονομικών δεδομένων της διαχείρισης με αύξηση των θέσεων της πραγματικά παραγωγικής, πραγματικά κοινωφελούς, δηλαδή της πραγματικά δημιουργικής εργασίας. Ακόμη, παραπέρα κίνητρο θα είναι η φιλοδοξία εξαγωγής του μοντέλου στους μη αστικούς και αγροτικούς δήμους όπου δυστυχώς επιμένουν να αντιγράφουν τους αποτυχημένους αστικούς του κέντρου. Για για να σταματήσει η παράνοια της ομηρίας στις αστικές δομές που τόσο εύκολα στρέφονται λειτουργώντας κατά των πληθυσμών που έπρεπε να υπηρετούν. Για να αρχίσει η απελπιστικά αναγκαία πολιτισμική, κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση.
Υ.Γ. Η Δράση για μια Άλλη Πόλη, στεγάζει κι άλλους δημότες που ασχολούμαστε ενεργά με τη Συνοικιακή και την οικιακή κομποστοποίηση. Έχει κάνει εκδήλωση σχετική με την κομποστοποίηση και την εφαρμογή σε αυτή των Ενεργών Μικροοργανισμών, για την ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση, έχει δημοσιεύσει στην εφημερίδα και στον ιστότοπό της πολλά σχετικά άρθρα. Οι «ανταγωνιστές» μας δεν έχουν αντιληφθεί πως απώτερος σκοπός της Δράσης δεν συνίσταται στο να «καταλάβει» τη Δημοτική Αρχή, αλλά αντίθετα να μπορέσει η εκάστοτε Δημοτική Αρχή να καταλάβει τη Δράση, την πεποίθησή της ότι ενότητα του Δήμου δεν σημαίνει κατάργηση της πολιτικής και τεχνοκρατική διεκπεραίωση αλλά αναβάθμιση της πολιτικής συνείδησης και συμμετοχής σε ένα ανώτερο επίπεδο, πάντα ζητούμενο και μακριά από συνθηματολογίες.
Χαράλαμπος Λαζάνης